U kent hem als uitgever, stripmecanas, winnaar van de Stripvos 2010 en handelaar. Ik ken Peter Bonte als de enigmatische eigenaar van Brugges tofste 2ehandswinkel. Steeds goedgeluimd, en met een gevat gevoel voor humor, laat hij je steeds welkom voelen.
De Bonte Jaren 80
Omdat hij zijn liefde voor de jaren 80 nooit onder stoelen of banken stopt, lijkt het een prima idee hem enkele vraagjes over de gouden jaren toe te werpen. Het hoeft niet altijd over strips te gaan.
Wat associeer jij onmiddellijk met de jaren 80?
“Ik was 12 jaar in 1980, dus de jaren 80 omvatten mijn middelbare school waar ik m’n vrouw leerde kennen, mijn legerdienst deed en m’n boekenwinkel in 1989 startte. Eigenlijk is alles waar ik in de jaren 80 mee bezig was nu nog steeds erg belangrijk voor mij gewoon omdat er aan de basis nog niet veel veranderd is.”
Weinig veranderd?
“We leven in een geëvolueerd beeld van de tachtiger jaren. Zelfde televisies maar iets groter, zelfde auto’s, zelfde keukens, zelfde fiets, zelfs de strips en films is meer van hetzelfde. Maar geëvolueerd. Daar begint nu verandering in te komen, we gaan een volgende grote stap zetten in hoe we zullen leven met elektrische fietsen, draagbare computers, big data, zelfrijdende auto’s, enzovoort. We voelen dat we een herkenbare grens zijn overgestapt met grote veranderingen en grijpen dan terug naar de basis van die periode en dat is de jaren ’80. Dezelfde games worden nog steeds gespeeld dus ook jongeren grijpen terug naar vintage games, de basis.”
Is dat één van de redenen waarom 2ehands games zo duur zijn geworden? De prijzen zijn er soms over.
“Het is duur maar vergeet niet dat een spel in die tijd 2500 BEF koste, omgerekend is dat nu 150-200 euro. Wij zijn nog de jaren 90 gewoon toen al die games voor bijna niets gedumpt werden omdat er nieuwere, ‘betere’ versies waren. De prijzen nu zijn dus niet eens zo extreem, buiten enkele uitzonderingen.”
Wij zijn nog de jaren 90 gewoon toen al die games voor bijna niets gedumpt werden omdat er nieuwere, ‘betere’ versies waren.
Heb je die eerste spelcomputers gekend?
“Als jonge gast was ik verlekkerd op de eerste home-computers. Tandy, Schneider, Atari, MSX en de ZX-Spectrum. Dat waren merken voor er ook maar sprake was van een Mac of een PC. Minstens één keer in de week fietste ik naar de GB Supermarkt in Sint-Kruis om rond te hangen bij de computer en elektronica. Daar stonden ze allemaal netjes op een rijtje, elk met hun eigen vormgeving en eigen software. Ik wist bigot niet wat ik ermee moest doen maar ik wist dat het de toekomst was.”
Wat geen leugen is.
“Alles wat ik me toen inbeeldde is eigenlijk maar veel later mogelijk geworden. Vandaag zitten we op het toppunt wat we met die vierkante bakken kunnen doen. Binnenkort stappen we nog eens over op nieuwe vormen en mogelijkheden, en dat zal opnieuw voor opwinding en verandering zorgen. Net zoals ik het in die jaren 80 heb ervaren.”
Waarom blijven de jaren 80 tot ieders verbeelding spreken?
“Ik kan enkel voor mezelf spreken, maar volgens mij is het omdat die periode zoveel nieuwe zaken heeft voortgebracht die nog steeds de basis van onze cultuur vormen. Films van over de gehele wereld, grote televisies, goedkope strips, computers, games, muziek, noem maar op. Een wereld ging voor je open en alles kwam tegelijkertijd op je af.”
Minstens één keer in de week fietste ik naar de GB Supermarkt in Sint-Kruis om rond te hangen bij de computer en elektronica.
Sweet dreams are made of this
Wat is jouw mooiste 80’s herinnering?
“Dat zullen ongetwijfeld de rommelmarkten zijn. In die jaren was ik op jacht met m’n vader en deden we zo’n 2 tot 3 markten per weekend.”
Welke was de buit dan?
“Vooral strips voor m’n verzameling. Ik had weinig geld om nieuwe te kopen. Helaas heb ik daar ook veel laten liggen, zoals oude games waar ik toen geen oog voor had. Snik.”
Was je toen al serieus met strips bezig?
“Ik ben strips beginnen verzamelen toen ik in 1981 naar het middelbaar ging en ik opende mijn winkel in 1989. Dus ja, de jaren 80 waren tot de nok gevuld met strips. Een zalige tijd want op elke rommelmarkt kon ik wel iets vinden dat ik nog niet had. Alles werd ook gelezen.”
Is er iets dat je echt merkt uit dat tijdperk?
“Vooral m’n jeugd en alle voordelen van dien vrees ik. Op zich is het anders niet veel veranderd. Ik leef nog steeds zoals toen maar dan met hier en daar een upgrade. Als ik iets mis zijn het misschien wel de kermissen en arcade hallen. Computer games waren toen nog echt sociaal en gingen we in groep onze favoriete games spelen.”
Welke waren je favorieten?
Vooral Tron heb ik veel gespeeld maar ook Galaga en Mario Bros. Trouwens, al jaren was ik op zoek naar een game die ik maar niet kon terugvinden. Iets met liften en spionnen. Door wat rond te surfen voor je interview heb ik die ook teruggevonden. Dat bleek Elevator Action te zijn. Die heb ik toen, samen met Tron, echt kapot gespeeld.”
Je haalt het sociale karakter van het oude gamen aan. Kun je die door de online functie niet sociaal bestempelen?
“Online is inderdaad sociaal, maar je ziet ook een drang om terug samen te komen bij bord- en kaartspelen. Online sociaal is een extra maar geen vervanging.”
In je winkel schafte ik al veel goede cd’s uit de gouden jaren aan. Waar luisterde jij vooral naar?
“Ik dweepte toen met de jaren ’60-’70 en beschouwde de populaire jaren 80 muziek als minderwaardig. Mijn wereldje bestond uit 2e hands materiaal uit vroegere jaren. Goede eighties muziek kende ik gewoon niet. Maar ik was wel fan van Michael Jackson’s Thriller, wat ik nog steeds een meesterwerk beschouw.”
Ik geef je geen ongelijk. Thriller blijft wellicht het meest toonaangevende album uit de jaren 80.
“Ze hebben toen de beste schrijvers aan het album laten werken en dat hyper geproduceerd. Thriller was een fenomeen dat zelfs de muziekbusiness heeft veranderd.”
Britse SF is altijd amateuristisch geweest. Ze hadden er gewoon het budget niet voor.
Het rijtje aflopend: beste film?
“Blade Runner (1982, Ridley Scott) blijft ontegensprekelijk m’n favoriete film. Nu, ik was te jong om de cinema binnen te mogen, want +16 werd toen nog nageleefd. Het heeft me enkele jaren gekost voordat ik het te zien kreeg.”
Begrijp je de huidige polemiek rond de film Blade Runner, als zou ze te hoogdravend zijn?
“Was dat een polemiek in de tijd? Ik heb er niets van gemerkt want m’n filmervaring was nogal solitair. Ik las geen filmtijdschrift. Blade Runner vertelt over kunstmatige intelligentie die zelfbewust wordt, wat nog steeds een sterk thema voor SF films is. Het toont de wereld op een grimmigere en meer realistischer manier dan de gemiddelde space opera. Ik zag het als hard realisme, niet als hoogdravend.”
Waarvoor bleef de kleine Peter Bonte voor de televisie hangen?
“De gebruikelijke zaken zoals Chips, A-team, The Incredible Hulk, De Man van 6 miljoen en Knight Rider. Maar ik keek ook veel naar de Britse televisie voor No. 73, Doctor Who en de re-runs van de eerste Star Trek reeks.
Hoe vergelijk je de Britse SF met de Amerikaanse tegenhangers? Na Star Wars en Battlestar Galactica viel dat zwaar tegen.
“Britse SF is altijd amateuristisch geweest. Ze hadden er gewoon het budget niet voor. Red Dwarf speelde daar gretig op in door een ruimte sitcom met matige SF effects te combineren. Dat werkte super goed. Voor de rest was er toen eigenlijk weinig keuze, omdat er zo weinig SF reeksen waren op televisie.”
Maar toch keek je.
“Natuurlijk, ook voor de uitstekende reclames, vooral die van Channel 4 waren super. Je bleef ervoor zitten omdat ze zo goed waren.”
Meer informatie over Peter Bonte en Uitgeverij Bonte vind je hier.
Een aanrader is een bezoek aan Tweedehands Bonte. Al wil ik een plechtige belofte dat je het 80’s gerief voor uw trouwe blogger laat liggen.
[sgmb id=”1″]