Mijn spannende avonturen met de online goudzoekers van Copytrack

Op 21 april 2023 ontvang ik een email van het Duitse bedrijf Copytrack. Het bedrijf beweert dat ik als blogger onterecht een afbeelding, waar auteursrechten op heersen, in een artikel heb gebruikt. Ze verduidelijken hun standpunt en vragen – eisen – dat ik een boete betaal. In deze inleiding zijn 3 punten belangrijk. Wie of wat is Copytrack? Wanneer gebruik je onterecht een foto of afbeelding? Is het opleggen van de boete terecht?

Vreemd genoeg belandt de email in mijn spam. Omdat de spamfilter van Google al eens durft andere belangrijke berichten onterecht in de spambox te gooien, controleer ik ze af en toe. Gewoon om zeker te zijn. Je weet immers nooit als een Nigeriaanse bankier je een niet te missen investering aanbiedt. Tussen de spamberichten zie ik de naam Copytrack blinken. Ik besluit het te openen.

Dreigende taal

Wat onmiddellijk opvalt is hun opulent taalgebruik vol juridische termen. Eerlijk, even ben je van je melk. Ergens heeft het bedrijf een punt. Op de foto, waarnaar ze verwijzen, heersen ongetwijfeld portretrechten. Achteraf gezien had ik meer research moeten doen, en kijken als het gebruik van de foto volledig koosjer is. Maar ik had een afbeelding nodig om het artikel te te verduidelijken, en ik baseerde me op portretrecht. Auteursrechten zijn iets vreemd.

Gelukkig is Copytrack voorzienig en bieden ze me een oplossing aan. Ik kan ofwel een fikse boete betalen en de afbeelding verwijderen, of de afbeelding blijven plaatsen en het gebruik ervan vergoeden. Compleet met de berekening van de boete en een link naar hun site waar ik online kan betalen. Was de Belgische belastingdienst maar zo efficiënt.

De twijfel groeit. Is deze mail legitiem? Of is het een zoveelste poging tot phishing of online oplichting. Omdat ik het zeker wil zijn besluit ik hier wel wat research te doen. Bij het zoeken op term Copytrack wordt duidelijk dat ik niet de enige ben die met hen ervaring heeft. Al spreken verschillende sites elkaar tegen. Er lijkt geen consensus. Ook het zoeken naar hun gegevens via het bedrijfsnummer levert niet de meest accurate informatie op. Copytrack heeft een site en het ziet er serieus uit, maar dat is tegenwoordig geen garantie meer. Omdat het internet zich het best vergelijkt met de Far West in de pionierstijden, kan Iedereen zonder problemen een website uit de grond stampen. Er is gewoon geen afdoende controle.

Wat kan ik doen?

Er is maar één instantie die je die zekerheid kan bieden. Ik neem contact op met de Dienst Economie van de Vlaamse Overheid. In mijn email leg ik hen zo goed als mogelijk de problematiek uit, en biedt hen bewijs van de communicatie met Copytrack. Nu, ik ben realistisch genoeg om te weten dat ik niet binnen de 24 uur antwoord krijg.

Ik besluit ook verder met Copytrack te communiceren. Ik wijs hen er op dat ik de afbeelding enkel als illustratie bij een review heb geplaatst, en het er ondertussen heb afgehaald. Fair is fair. Hun antwoord is snel en hard. Ze argumenteren dat ik inkomsten heb gegenereerd uit het gebruik van de afbeelding. De te betalen som staat daar in verhouding tegenover. Absoluut, want elke kleine blogger kan je vertellen dat er ongelimiteerd poen te scheppen valt met het onderhouden van een blog. Als je geen rekening houdt met het betalen van je hosting en andere opties die One.com aanbiedt (en zich ondertussen slapend rijk maakt).

Onthoud dat ik zo goed als alle samenwerking met commerciële bedrijven afwimpel. Buiten Fans (we linken elkaars site) en “Don” Bonte (uit angst omdat hij anders mijn vingers met een roestige heggenschaar afknipt). Wat ik review of bewierook heb ik meestal zelf voor betaald. Geen freebies hier. Waarom vertel ik dit? Mijn winstcijfers zijn onbestaande. Ze draaien in de negatieve cijfers. Het argument van Copytrack houdt dus geen steek.

Omdat mensen met mensen praten, probeer ik te onderhandelen. Sir, I am just a small blogger. I do not make any money of this and I have removed the picture. Alsof de duivel er mee gemoeid is, krijg ik zo goed als onmiddellijk antwoord (van een andere persoon). Geen respijt, ze eisen hun geld. Het feit dat ik nu al door verschillende contactpersonen wordt aangesproken doet bij mij een eerste belletje rinkelen. Enkele jaren geleden had ik al een gelijkaardige situatie (lees er onderstaand artikel op na).

Filmrol.Be – Bloggers, scammers en gezond verstand

De Dienst Economie biedt klaarheid

Geen slecht woord over onze overheid, want het antwoord van de Dienst Economie komt sneller dan verwacht. Ze erkennen dat er tegenwoordig veel bedrijven zijn die gericht online inbreuken op copyrights opspeuren. Ze geven me het gouden advies om een officiële factuur aan Copytrack te vragen. Dit klinkt logisch. Dus doe ik mijn ding bij de tegenpartij. Ik vraag een factuur of invoice met alle noodzakelijke gegevens zoals hun ondernemingsnummer, berekening van het te betalen bedrag en – heel belangrijk – een rekeningnummer waarop ik offline kan betalen. Houd er rekening mee dat Copytrack nog steeds communiceert met 80sGeek zonder mijn naam of adresgegevens te kennen. Sterker, het vraagt er niet om, en ik geef het niet vrijwillig.

Een dag later krijg ik een antwoord met een halfslachtige pdf in bijlage met opnieuw de link om online te betalen. Ondertussen is de vervaldatum van hun factuur met 14 dagen opgeschoven. Ik stuur deze door naar mijn contactpersoon bij de Dienst Economie. Ze kan over de rechtmatigheid van de claim geen garanties bieden. Meer nog, ze weet me te verduidelijken dat Getty Images als licentiehouder over de afbeelding waakt, en niet Copytrack. Niet onbelangrijk.

Gesterkt door deze kennis, vraag ik Copytrack opnieuw om mij een legale factuur aan te bieden. Ik beklemtoon dat ik niet weiger om een boete te betalen, maar dat het correct moet gebeuren op advies van mijn overheid. Het lijkt alsof ik in herhaling val, maar zo verloopt de communicatie. Zij vragen hun centen, ik vraag de factuur. Telkens opnieuw. Als ze in een mail op 19 mei 2023 hun laatste schrikmiddel, de gevreesde tussenkomst van hun juridische dienst en de exponentiele meerkosten, bovenhalen blijf ik onverschrokken om mijn factuur vragen. Want ik argumenteer dat dit mijn legaal recht is.

De mail van 19 mei 2023 is hun laatste communicatie. Tot op heden is er geen enkele follow-up.

Wat hebben we geleerd?

Als we Copytrack onder phishing of oplichterij mogen categoriseren laat ik in het midden en durf ik niet op antwoorden. Het bedrijf kan perfect legaal zijn. Een aangetekend schrijven kan misschien morgen in mijn brievenbus worden gegooid.

Ik begrijp perfect dat kunstenaars, fotografen en componisten schermen voor hun intellectueel eigendom, en dat ze externe bedrijven aanspreken om over die rechten te waken. Het lijkt me geen sinecure, en in het digitale tijdperk zo goed als onmogelijk. Op Instagram bijvoorbeeld lijkt het alsof drie kwart van alle fotomateriaal van derden (lees: gezocht via Google) komt. Sporadisch met een @-teken. Zou Meta (Platforms), het bedrijf achter Facebook en Instagram zich überhaupt met auteursrechten bezighouden? Zou Copytrack hen dreigmails sturen?