Hits Of the 80s start met Cruel Summer? Huh, je meent het? Krijgen we 52 weken lang dit soort lichtvoetige popmuziek over ons heen? Waarom in godsnaam starten met Bananarama?
Wel, beste lezers, daar is een gegronde reden voor.
Vroeger had ik een gezonde fascinatie voor Bananarama. De groep oogde fris en vrolijk, straalde attitude uit, was niet noodzakelijk toonvast maar ritste met hun typische vrolijke popdeuntjes toch een resem hits aan elkaar.
Leuke, dansbare en makkelijk mee te zingen hits.
Robert De Niro’s Waiting, Shy Boy, Really Sayin’ Something, Venus en natuurlijk deze Cruel Summer.
Natuurlijk is de clip geen visueel hoogstandje. Je ziet Keren (Woodward), Sara (Dallin) en Shiobhan (Fahey), en daar hoefde ik tot mijn grote vreugde geen wikipedia voor te raadplegen, zingend door de straten slenteren. Ze beleven geen meeslepende avonturen, maar het ritme pakt je onmiddellijk en de vrijgevochten dames zien er gelukkig uit. Het belichaamt perfect de vibe en het charisma van de groep en de tijdsgeest waarin ze succesvol waren. Dat laatste verklaart ook hun kledij en wilde haardos (“het vogelnest“).
Keren, Sara en Shiobhan in betere tijden.
Jammer genoeg bleven ze die ontwapenende frisheid niet behouden. Volgens mij maakten ze de grote fout met 80s mega populaire producers Stock, Aitken en Waterman in zee te gaan. Ze scoorden hun grootste hits, maar het klonk allemaal zo gefabriceerd. Het ontging ook Shiobhan Fahey niet, die kort daarna de groep “om creatieve en persoonlijke redenen” verliet.
En dan hield de fascinatie voor mij ook op. Want mijn aandacht ging vooral naar Shiobhan. Bij bands moet je nu eenmaal kiezen welk lid je voorkeur geniet. En die blonde oogde prettig gestoord.
Iets wat pas duidelijk werd toen ze Shakespeare’s Sister oprichtte. Bekijk de clip van Stay maar eens. Daarin mogen we haar in volle crazy mode aanschouwen. Dat gitzwarte haar, dat glitterpak, die draaiende ogen, die bevreemdende stem, …. Oh, wat had ik een crush op die dolgedraaide marionet.
Wat me nadeloos naar volgende week brengt, waar de liefde centraal staat. Of zo interpreteer ik het toch. Ik hoop jullie daar terug te zien.
Leuke eerste aflevering, Axel. Zet meteen euh, de toon voor de rest van de serie. Bananarama is een band die ik bijkans vergeten was. Toch leuk om wat achtergrondinformatie over deze meidenband te lezen.
Michael, ik ben blij dat ik ze weer tot je aandacht heb gebracht. Achteraf vergeleek ik ze steevast met een “blanke” Supremes. Het concept van een meidenband met 3 leden is tot op vandaag nog steeds populair. Bij boysbands zijn ze steevast met 4 of 5. Vreemd genoeg.
Behalve de Spice Girls dan, dat waren er wel vijf 🙂
Inderdaad, Michael. Daar heb je me. ? en Sugababes, Girls Aloud en de Bangles.
Ah, the Bangles! Ga je daar ook nog over schrijven?
Only one way to find out…
Ah… en toevallig ook nog eens MIJN favoriete liedje van Bananarama in de spotlights 🙂 Mijn lievelingsbanaantje was destijds Keren, maar Siobhan heeft zich inderdaad muzikaal het mooiste ontwikkeld!
Nog een Bananarama fan. Dat maakt me blij.