Whitney Houston
Het had anders kunnen en moeten lopen.
Whitney Houston. Die weergaloze stem. Een kracht van de natuur. Wat kon die vrouw zingen.
Nummers als One Moment In Time of Saving All My Love For You geven me nog steeds kippenvel.
Maar er was meer. Het gewezen fotomodel oogde knap, fris en onschuldig. Troeven die ze perfect in haar videoclips, zoals deze I Wanna Dance With Somebody, uitspeelde.
Ze veroverde in geen tijd de harten van de MTV-generatie, en klom naar de hoogtes waar Michael Jackson, Madonna, George Michael en Prince zich hadden genesteld. Ze werd een superster.
Het ging snel.
Misschien te snel?
Ik zag haar commercieel pieken met -volgens mij de draak – The Bodyguard. De film scoorde aan de kassa, de soundtrack haalde overal de nummer #1 positie en de single “I Have Nothing” leverde haar een Oscar op. Even was ze de grootste artieste ter wereld.
Het zou niet blijven duren.
I Wanna Dance With Somebody Who Loves Me
Wist ze toen al hoe profetisch haar woorden waren?
Langzamerhand haalden de verhalen over haar turbulent huwelijksleven met Bobby Brown de bovenhand. Het leek alsof Whitney Houston enkel nog in de schijnwerpers kwam met haar uitspattingen vol drank en drugs. Op live evenementen haalde ze regelmatig uit naar Mariah Carey, de concurrente die schijnbaar haar plaats had ingenomen.
Het was een teken aan de wand dat het niet mooi zou eindigen.
Haar laatste comeback bevestigde alle vermoedens. De stem was weg, ze leek verward en ze stelde live amper nog iets voor. Het was overduidelijk voorbij. Haar zelfdestructief pad had zijn tol geëist.
Op 11 februari 2012 trof men haar dood in haar hotelkamer aan.
Volgende week houd ik mijn belofte en staat A-Ha op het menu.
Ben je die toevallige nieuwe lezer, dan raad ik je onderstaand artikel aan.
De volledige playlist van Hits Of The 80s is trouwens te beluisteren via YouTube.
https://youtu.be/9ePIZugahFc?list=PLo7zuGiiVtJ2WAI_gmaUVm75jTW2lVugw