Een historische vergissing
Bob Dylan krijgt de Nobelprijs voor de Literatuur.
Fantastisch. In een moment van absolute zinsverbijstering reikt de Nobelprijs Jury één van de weinige prijzen – zowel prestigieus als geloofwaardig – uit aan een prevelende knorrepot. Laat ons hopen dat toekomstige generaties ons niet op deze historische vergissing afrekenen.
Begrijp me niet verkeerd, hoewel ik het onder aandacht brengen van muziek als vorm van literair werk prijs, komt deze erkenning niet alleen rijkelijk te laat maar belandt het dan ook nog bij de verkeerde artiest.
Waar waren de juryleden toen een muzikale musketier in het begin van de jaren 80 levenswijsheid uit zijn vilten hoed toverde?
[su_quote cite=”Adam Ant”]So what’s the point of robbery when nothing is worth taking?[/su_quote]
Musketier van de popmuziek
Een woordvirtuoos heeft de macht een statement in zijn lied te stoppen, maar enkel een getalenteerde artiest kan dat binnen het populaire genre. In plaats van in het kleine vijvertje van protestzangers te pootjebaden, duikt Adam Ant hoofd vooruit stroomopwaarts tussen de haaien van de popmuziek.
Stand And Deliver, Prince Charming en Goody Two Shoes zijn nummers bedoeld om een natie, in volle Thatcher jaren, wakker te schudden, en hen tot opstand aan te zetten.
Onkreukbaar in hun idealisme lopen deze revolutionairen met de trommel voorop. Modebewust en met een oog voor visuele flair brengen Adam & The Ants poëzie tot bij de gewone man.
Qua qua da diddley qua qua da diddley
Qua qua da diddley qua qua da diddley
Vergeet Bawb Dylan. Volgende artiesten demonstreren hoe je literatuur populair maakt:
Hits Of The 80s #3 Plaatje draaien met Dead Or Alive (1984)
Hits Of The 80s #20 Ian Curtis en de liefde (1982)
Hits Of The 80s #19: Na na na na Nineteen (1985)
Hits Of The 80s #23 Een stukje Heaven (1983)
De volledige playlist van Hits Of The 80s is trouwens te beluisteren via YouTube.