Get down with The Get Down (Netflix Original)

The Get Down. Beter dan Stranger Things? Durven we dat zeggen?

Is deze nieuwe Netflix Original beter dan de nu stilaan kapot gehypete, maar door velen verkeerd geïnterpreteerde lofzang aan de jaren 80?

Op beide vragen zeg ik volmondig ja. The Get Down is toptelevisie. 

Maar u hoeft me niet enkel op mijn erewoord te geloven.

Luhrmann Grand Cru

Aan de helm van The Get Down zit ene Baz Luhrmann. Diezelfde regisseur die ons eerst betoverde met Romeo + Juliet en Moulin Rouge, om daarna het bombastische en oervervelende Australia en het langdradige en verdelende The Great Gatsby – ik was geen fan – op ons los te laten.

Maar met The Get Down slaagt hij er in de magie, dat Moulin Rouge zo speciaal maakte, terug op te roepen.

The Get Down is (een beetje) geschiedenis

Het verhaal speelt zich af in de Bronx, een gekleurde wijk van New York, in het jaar 1977. Hoewel niet alleen de wijk, maar ook heel de stad kreunde onder de stijgende criminaliteit, vandalisme, en verloedering, was het ook de bakermat van de disco, rap en hip-hop. Muziek in een historisch kader.

Geschiedenis is natuurlijk meer dan het toevoegen van archiefbeelden en acteurs die bestaande personages moeten vertolken. Omdat Baz Luhrman het tijdperk zo authentiek mogelijk in beeld wou brengen, want de blanke Australiër is er natuurlijk niet opgegroeid, deed hij ook beroep op muzieklegendes Grandmaster Flash, Kurtis Blow en Nas.

(Meer informatie vind je op deze websites: www.highsnobiety.com/2016/08/25/the-get-down-real-bronx/ en http://www.nytimes.com/2016/08/28/nyregion/grandmaster-flash-netflix-series-the-get-down-brings-attention-to-the-hip-hop-pioneer.html?_r=0)

In een fantasierijk sausje

Mogen we The Get Down dan een historisch drama noemen? Niet echt.  Binnenin die realistische wereld heeft Baz Luhrmann een resem aan kleurrijke figuren met al even kleurrijke namen neergezet. De grens tussen geschiedenis en clichés lijkt vaag.

Zelfs Grandmaster Flash die zich letterlijk als wijze jedi gedraagt ontsnapt er niet aan. Een waterval vol wijze woorden onderricht hij Shaolin Fantastic, de energieke en steevast met rode pet rondhossende mixer.

Denk ook aan Cadillac, een disco dansende gangster die uit Saturday Night Fever lijkt geplukt. Fat Annie, zijn obese moeder die de touwtjes van het misdaadimperium in handen heeft. Jackie Moreno, de trippende platenproducer. Pastor Ramon, de bijbelzwaaiende priester met een dubieuze achtergrond. Ed Koch, de corrupte burgemeester. The Get Down staat gebukt onder clichés.

Jonge Acteurs

In tegenstelling tot zijn vorige projecten kiest de regisseur voor een groep jonge, en relatief onbekende acteurs. Laat dat nu net één van de belangrijkste factoren van de serie zijn, want je kunt de gezichten niet los zien van hun personages.

Uitschieters zijn hoofdrolspelers Justice Smith en de absolute revelatie Herizen F. Guardiola, als respectievelijk Ezekiel Figuero en Mylene Cruz. Zij vormen het hart van The Get Down.

En hoewel hij geen nobele onbekende is, bewijst Jaden Smith hier dat hij meer is dan een ongetalenteerde fils-a-papa.

Jimmy!

The Get Down is ook een aangenaam weerzien met één van mijn all-time – noem het gerust een mancrush -favoriete televisieacteurs  Jimmy Smits. De klassebak uit N.Y.P.D. Blue, L.A. Law en Dexter toont zijn kunstjes als “Papa Fuerte” Francisco Cruz, een dubieuze zakenman met het hart op de juiste plaats. Doorleefd, manipulerend en gevaarlijk. Veteraan Smits amuseert zich zichtbaar te pletter in de rol.

Bovenal hemelse muziek

Hoe goed de acteerprestaties ook zijn, een serie over de beginjaren van old school hiphop kan maar slagen als ook de muziek het hoge niveau van de setting haalt. Wat het ook doet naarmate de serie vordert, want de muziek groeit samen met haar personages. Waar ze in de eerste afleveringen nog voorzichtig en op de achtergrond hun pasjes en noten onder de knie krijgen, en gevestigde artiesten de soundtrack vullen, barst het pas later goed los.

Toen kwam aflevering 4, Forget Safety, Be Notorious. Hier gaat The Get Down met een zinderende muzikale finale supernova naar de hoogste stratosfeer. En die hyperbool is verdiend. Baz Luhrmann heeft met Herizen F. Guardiola een vocale oerkracht op ons losgelaten.

The Get Down

The Get Down is niet louter musical, documentaire, liefdesverhaal of sociale kritiek. Het is het allemaal en meer.

Ik weet niet zeker als het allemaal volledig historisch correct is, maar de getto’s, de Afro’s, zijn drugs, zijn graffiti en zijn politiek hebben er nooit funkier uitgezien. Het tweede deel kan niet snel genoeg komen.